Witalij był urwisem spędzającym dużo czasu poza domem. Wychował się bez ojca, który życie stracił podczas wojny. W wieku 14 lat Witalij zaczął czytać literaturę klasyczną i spoważniał. Później dostał się do wojska i poświęcił się samodzielnej edukacji.

 

Jako nastolatek próbował pracy w różnych miejscach. Pewnego dnia zauważył ogłoszenie: Przetwórca ryb - Kamczatka. Odpowiadając na nie, w 1965 roku znalazł się w Zatoce Ławrowa pracując przy krojeniu śledzi. Jakiś czas później porzucił swoje zajęcie na rzecz pracy w turystyce. I tak właśnie rozpoczął swoją przygodę z krainą gejzerów i brunatnych niedźwiedzi.

 

Witalij oprowadzał ludzi po szlakach turystycznych i był doskonałym przewodnikiem: ludzie słuchali go z zaciekawieniem, próbując wyłapać każde pojedyncze słowo. Kochał swoją pracę z ludźmi. Jednak bardzo szybko zdał sobie sprawę z tego, że turystyka przyczynia się do powolnego wyniszczania regionu: ludzie uszkadzali gejzery, palili drzewa i śmiecili gdzie popadnie. W 1975 roku szlak został tymczasowo zamknięty i miał zostać ulepszony i odnowiony, jednak pieniędzy na ten projekt ostatecznie nigdy nie pozyskano.

 

Od tego czasu Witalij zaczął uważnie obserwować zachowania niedźwiedzi w swoim naturalnym środowisku i zbierać materiały o nich, które okazały się bezcenne. Wieść o nim szybko rozeszła się po całym świecie.

 

Nigdzie nie ruszał się bez swojego aparatu.

 

Jego obsesja na punkcie niedźwiedzi nie narodziła się od razu. Na początku w ogóle nie był zainteresowany robieniem im zdjęć. Wszystko zmieniło się, gdy pewnego razu młody, jasnobrązowy niedźwiadek pozwolił mu się sfotografować tak blisko, że cała jego mordka idealnie zmieściła się na obrazku. Od tego czasu po prostu pokochał ten gatunek misiowatych.

 

Miał grono swoich ulubionych niedźwiadków, którym nadał imiona i które poznawał po wyglądzie.

 

Jego imię powoli zaczęło robić się sławne. Zaczęto kręcić o nim filmy.

 

Wszystkie swoje prace i dotychczasowe osiągnięcia zebrał w jednym dziele - "Niedźwiedzie brunatne na Kamczatce".

 

Witalij nigdy nie nosił ze sobą broni i w 2003 roku został zaatakowany przez jednego z niedźwiedzi.

 

Podjął ryzyko i podszedł zbyt blisko drapieżnika.

 

Wściekły niedźwiedź uderzył Witalija swoim pazurem po czym uciekł.

 

Rana okazała się śmiertelna - niedźwiedź-zabójca nie został odnaleziony.

 

Naukowcy uznali, że brunatny niedźwiadek wziął Witalija za swojego rywala i zaatakował go, aby bronić swojego terenu.

 

Jego zdjęcia były naprawdę niesamowite.

 

Był prawdziwym profesjonalistą w tym co robił.

 

Jego przyjaciele pamiętają go jako energiczną, miłą osobę z poczuciem humoru.

 

Był optymistą zawsze skorym do pomocy.

 

Pomnik Witalija Nikolajenko znajduje się nad brzegiem rzeki Cicha.