Alfred, swoją postawą przypomina, że proste rozwiązanie jest często najlepsze, dlatego że jest skuteczne. Brak elektryczności nie jest mu straszny. Brak funduszy sprawia, że jest on bardziej kreatywny i rekrutuje ludzi z innych miast, by zgłaszali mu wszystkie lokalne nowiny. Posługuje się telefonem komórkowym jako głównym środkiem komunikacji pomiędzy nim a 10000 (wg niego) ludzi, którzy czytają dziennie jego tablicę.




Nie wszyscy Liberyjczycy, którzy przeglądają tablicę Sirleaf’a potrafią czytać, więc część wiadomości składa się z symboli. Czasem jest to dołączony hełm żołnierzy Narodów Zjednoczonych czy zwykłego wojska, plakat znanego piłkarza, albo butelka z kolorowym płynem, by pokazać aktualne ceny gazu. Jego determinacja w przekazywaniu informacji jest nieograniczona.


W jego “gazecie” jest też miejsce na reklamę. 5 dolarów kosztuje miejsce na dole tablicy, 10 w jej środkowej części, a 25 w sekcji głównej na samej górze. Niezbyt wielu przedsiębiorców korzysta z tego źródła reklamy, ale jakoś udaje się mu przetrwać.


Jego plany na przyszłość dotyczą głównie decentralizacji jego pracy, czyli otwarcia identycznych tablic w innych częściach Monrovii i kilku innych większych miastach w okolicy. Jak do tej pory wiedzie mu się całkiem nieźle i wygląda na to, że uda mu się zrealizować swoje cele.